Zgodnie z polskim prawem, celem adopcji jest stworzenie zastępczego
środowiska rodzinnego dla dziecka pozbawionego opieki swoich
biologicznych rodziców.
Zasady prawne są następujące:
- adoptować można jedynie osobę niepełnoletnią;
- adopcja musi odbywać się z uwzględnieniem najlepszego interesu dziecka;Zasady prawne są następujące:
- adoptować można jedynie osobę niepełnoletnią;
- adopcja skutkuje utworzeniem stosunku pokrewieństwa, jakie istnieje między rodzicami a dzieckiem;
- adopcja postanowiona sądownie ma trwały skutek;
- fakt adopcji jest utrzymywany w tajemnicy przed osobami trzecimi: w dokumentach dziecko używa nazwiska rodziców adopcyjnych;
· jeśli dziecko ukończyło 13 rok życia, wymagana jest jego zgoda na adopcję;
· adopcja zagraniczna może zostać przeprowadzona tylko wtedy, gdy jest to jedyny sposób, by zapewnić dziecku odpowiednie środowisko rodzinne.
O adopcji decyduje sąd rodzinny upewniwszy się, że procedura została wypełniona zgodnie z przepisami Konwencji Haskiej. Pośrednictwo w tej procedurze prowadzą trzy polskie ośrodki wyznaczone przez Ministra Polityki Społecznej:
1. Publiczny Ośrodek Adopcyjny, 02 – 018 Warszawa, ul. Nowogrodzka 75;
2. Krajowy Ośrodek Adopcyjny, TPD, 00 – 325 Warszawa, ul. Krakowskie Przedmieście 6;
3. Katolicki Ośrodek Adopcyjny, 04 – 357 Warszawa, ul. Grochowska 194/196.
Wszystkie trzy ośrodki gwarantują, że procedura przysposobienia jest poprawnie wypełniana. W każdym z wymienionych ośrodków istnieje Komisja do spraw Adopcji Zagranicznych, która dokonuje kwalifikacji potencjalnych rodziców.
Polskie rodziny pragnące zaadoptować dziecko – obywatela innego kraju, powinny zwrócić się w swoim województwie do ośrodka adopcyjnego, który przygotuje rodzinę do procesu adopcyjnego oraz zgromadzi niezbędne dokumenty. Jeśli wnioskodawcy rozpoczynają procedurę adopcyjną w innym ośrodku, niż wymienione powyżej, wówczas dossier potencjalnych rodziców adopcyjnych jest przesyłane do jednego z upoważnionych warszawskich ośrodków w celu dokonania kwalifikacji. Następnie dokumentacja wnioskodawców zostaje przesłana do polskiego organu centralnego ds. adopcji zagranicznych, którego funkcję wykonuje Departament Polityki Rodzinnej w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej.
Wymagane są następujące dokumenty, przetłumaczone na język urzędowy państwa pochodzenia dziecka przez tłumacza przysięgłego:
1. Wniosek do organu centralnego państwa pochodzenia dziecka o adopcję dziecka/dzieci wraz z prośbą o wpisanie wnioskodawców na tzw. listę rodzin oczekujących;
2. Odpisy aktów urodzenia przyszłych rodziców;
3. Odpis aktu małżeństwa;
4. Wyciąg z rejestru karnego (wystawiony w ciągu ostatniego 1 miesiąca);
5. Zaświadczenie o zarobkach;
6. Poświadczenie obywatelstwa;
7. Dokumentacja medyczna – poświadczenie braku przeciwwskazań medycznych;
8. Wywiad środowiskowy przeprowadzony przez uprawnioną instytucję;
9. Zgoda polskiego organu centralnego na dalsze postępowanie oraz na przywiezienie dziecka do kraju, wystawiona imiennie na wnioskodawcę/wnioskodawców.
Źródła prawa odnoszącego się do adopcji zagranicznej:
· Polski Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz.U. z 1964 r., Nr 9, poz. 59, z późn. zm);
· Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 roku o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej ( Dz.U. Nr 149, poz. 887, z późn. zm.);
· Konwencja o ochronie dzieci i współpracy w dziedzinie przysposobienia międzynarodowego podpisana w Hadze 29 maja 1993, w Polsce 1 października 1995;
· Obwieszczenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 stycznia 2012 r. w sprawie listy ośrodków adopcyjnych upoważnionych do współpracy z organami centralnymi innych państw lub z licencjonowanymi przez rządy innych państw organizacjami lub ośrodkami adopcyjnymi (M.P. z dnia 9 lutego 2012 roku, poz. 44).
· jeśli dziecko ukończyło 13 rok życia, wymagana jest jego zgoda na adopcję;
· adopcja zagraniczna może zostać przeprowadzona tylko wtedy, gdy jest to jedyny sposób, by zapewnić dziecku odpowiednie środowisko rodzinne.
O adopcji decyduje sąd rodzinny upewniwszy się, że procedura została wypełniona zgodnie z przepisami Konwencji Haskiej. Pośrednictwo w tej procedurze prowadzą trzy polskie ośrodki wyznaczone przez Ministra Polityki Społecznej:
1. Publiczny Ośrodek Adopcyjny, 02 – 018 Warszawa, ul. Nowogrodzka 75;
2. Krajowy Ośrodek Adopcyjny, TPD, 00 – 325 Warszawa, ul. Krakowskie Przedmieście 6;
3. Katolicki Ośrodek Adopcyjny, 04 – 357 Warszawa, ul. Grochowska 194/196.
Wszystkie trzy ośrodki gwarantują, że procedura przysposobienia jest poprawnie wypełniana. W każdym z wymienionych ośrodków istnieje Komisja do spraw Adopcji Zagranicznych, która dokonuje kwalifikacji potencjalnych rodziców.
Polskie rodziny pragnące zaadoptować dziecko – obywatela innego kraju, powinny zwrócić się w swoim województwie do ośrodka adopcyjnego, który przygotuje rodzinę do procesu adopcyjnego oraz zgromadzi niezbędne dokumenty. Jeśli wnioskodawcy rozpoczynają procedurę adopcyjną w innym ośrodku, niż wymienione powyżej, wówczas dossier potencjalnych rodziców adopcyjnych jest przesyłane do jednego z upoważnionych warszawskich ośrodków w celu dokonania kwalifikacji. Następnie dokumentacja wnioskodawców zostaje przesłana do polskiego organu centralnego ds. adopcji zagranicznych, którego funkcję wykonuje Departament Polityki Rodzinnej w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej.
Wymagane są następujące dokumenty, przetłumaczone na język urzędowy państwa pochodzenia dziecka przez tłumacza przysięgłego:
1. Wniosek do organu centralnego państwa pochodzenia dziecka o adopcję dziecka/dzieci wraz z prośbą o wpisanie wnioskodawców na tzw. listę rodzin oczekujących;
2. Odpisy aktów urodzenia przyszłych rodziców;
3. Odpis aktu małżeństwa;
4. Wyciąg z rejestru karnego (wystawiony w ciągu ostatniego 1 miesiąca);
5. Zaświadczenie o zarobkach;
6. Poświadczenie obywatelstwa;
7. Dokumentacja medyczna – poświadczenie braku przeciwwskazań medycznych;
8. Wywiad środowiskowy przeprowadzony przez uprawnioną instytucję;
9. Zgoda polskiego organu centralnego na dalsze postępowanie oraz na przywiezienie dziecka do kraju, wystawiona imiennie na wnioskodawcę/wnioskodawców.
Źródła prawa odnoszącego się do adopcji zagranicznej:
· Polski Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz.U. z 1964 r., Nr 9, poz. 59, z późn. zm);
· Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 roku o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej ( Dz.U. Nr 149, poz. 887, z późn. zm.);
· Konwencja o ochronie dzieci i współpracy w dziedzinie przysposobienia międzynarodowego podpisana w Hadze 29 maja 1993, w Polsce 1 października 1995;
· Obwieszczenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 stycznia 2012 r. w sprawie listy ośrodków adopcyjnych upoważnionych do współpracy z organami centralnymi innych państw lub z licencjonowanymi przez rządy innych państw organizacjami lub ośrodkami adopcyjnymi (M.P. z dnia 9 lutego 2012 roku, poz. 44).
